یکنواختی کسل کننده ای در سرنوشت انسان است. سرنوشت ما طبق قوانین کهن و غیر قابل تغییر، طبق ضرباهنگی منظم و دیرین به پیش می رود.
رویاها هرگز به حقیقت نمی پیوندد و به محض این که آن ها را بربادرفته می بینیم، یکباره متوجه می شویم که شادی های بزرگ تر زندگانی مان، دور از واقعیت بوده است.
به محض این که رویاهای مان را بربادرفته می بینیم، به خاطر مدت زیادی که در ما ولوله برپا می کردند، از دلتنگی کلافه می شویم. تقدیر ما در فراز و نشیب تاکید و دلتنگی جریان دارد.
فضیلت های ناچیز/ ناتالیا گینزبورگ
پی نوشت:بعضی از دوستای بلاگفایی که اعتراض میکنن واسه ی سر نزدن و نظر نگذاشتن باید بهتون بگم من توی نمایش کدامنیتی بلاگفا خیلی مشکل پیدا میکنم و اون کد برای من نمایش داده نمیشه و علتش همین هست !
fars
