اصولا این یک چیز ِ طبیعیه  که من اکثر سال ها،کادوهای تولدم موضوعیه،مثلا یه سالی که تازه از این ست های She اومده بود من سه تاشو کادو گرفتم و هر سال هم این قضیه موجبات ِ شادی ِ خانواده رو فراهم میکنه!

امسال هم خیلی شیک و مجلسی سه تا از کادوهام گوشواره وگردنبند و از این چیزای ِ خوشگل و جینگول پینگول از سه تا دوست بود...یعنی من کشته ی اون پیشی ام...:)))

یه شال از یه دوست دیگه و این قوری ِ کوچولوی ِ مامانی که توش عطر میریزی و زیرشو روشن میکنی از طرف ِ دوتا دوست ِ دانشگاهم...

و این تیله ها و سنگای توی جعبه کادو که از دیدنشون تعجب کردم چون دوستای جدیدم بودن و بی خبر از اینکه من عاشق ِ تیله و آخرین بارهم خالم برام تیله خریده بود و مثل یک بچه بازم ذوق کردم...

هنوزم بعد از چند هفته هدیه هارو گذاشتمشون جلوی چشمم و از دیدنشون کلی حس ِ خوب پیدا میکنم،نه واسه ی اینکه کادو گرفتما!کادو که هر کسی رو خوشحال میکنه ولی واسه ی داشتن ِ دوستایی که به یادم بودن و چیزایی که میدونستن دوست دارم رو برام خریدن...

دوستایی که بهم پیام ِ تبریک دادن و هنوز مسیجاشونو نگه داشتم و دوستایی که زنگ زدن یا تبریک ِ ف ی س ب و ک ی و وبلاگی گفتن که همه ی پیام ها و هدیه هام برام اندازه ی یک دنیا ارزش داشت...

وقتی اطرافم چنین خانواده و عزیزان و دوستانی دارم دیگه چایی برای گلایه از زندگی نیست،من خیلی خوشبختم...ممنونم که هستینقلب