از اینکه داشت زمستون تموم میشد و مشهد فقط یه بار یه برف درست حسابی اومد و دیگه هم خبری نشد ناراحت بودم ولی این دو یا سه شب کلی اینجا برف اومد.اوجش دیروز یعنی روز قبل از آزمون سنجش من بود.
تقریبا علاوه بر خوندن درس ها دور هم کرده بودمشون و خیالم یه کم جمع بود و چند تا از دوستا هم گفته بودن که بریم با هم برف بازی ولی یه چند روزی میشد که سرما خورده بودم در حد المپیک...
منم زانوی غم به بغل گرفته نشسته بودم تو خونه ودرس میخوندم تا اینکه گفتم نمیشه که یه سال بگذره و من یه آدم برفی درست نکرده باشم هرچند کنکوری باشم!کنکور اونقدراهم ارزش نداره !
گفتم برم واسه دل خودم یه آدم برفیه کوچولو توی تراس درست کنم،رفتم لباس پوشیدم و اینی که میبینید نتیجه ی زحمت چند ساعته ی منه
شاهکار کردم ! خدایی خلاقیت رو میبینین؟ عاشقشم!
عاشق پاپیون و گل روی سرش عاشق دکمه هاش عاشق چشمای خوشگلش و اون لبخند دوست داشتنیش ! یه رابطه ی حسی باهاش پیدا کردم.
اون دکمه های سبزش رو برای کسایی که سبز دوست دارن گزاشتم !
میکشم کسی رو که بخواد مسخرش کنه
هرچی سعی کردم یه صورت گرد و صاف درست کنم نشد !یا هرچی حداقل سعی کردم اون لپاشو کم کنم بازم نشد ! (دقیقا همون طور که در مورد خودم نمیشه
)
و نتیجش شد یه آدم برفیه توپولوی دوست داشتنی.
پی نوشت1:از آزمون هم که چه بگویم که ناگفتنم بهتر است کلا اعصاب ندارم
پی نوشت2: روز جهانی زن مبااااااااااااااارک
پی نوشت3:ببینین این جوووووجه چه ذوقی کرده آدم انرژی میگیره
پی نوشت4:اینم یه خوراکی خوشمزه
ئارام.کوردستان
