بالاخره فصل تابستون هم تموم شد و کمتر از 4 ساعت دیگه البته به ساعت جدید میریم توی اولین روز از پاییز !
خوب از اونجایی که با باز شدن مدارس کم تر میتونم بیام و بنویسم این پست هم برام مهمه و هم احتمالا خیلی طولانی میشه پس میفرستمتون بقیشو توی ادامه ی مطلب بخونید !
پی نوشت:بدون اینکه بدونم زادروزش هست امروز داشتم کتاب شعرش رو میخوندم،خیلی دوسش دارم،ارتباط حسی عمیقی رو با شعراش دارم.
روحش شاد
روز مهربون ترین،با احساس ترین،زیباترین،باحال ترین موجودای دنیا مبارک
با وجو تمام مزیت هایی که توی این جامعه پسرها نسبت به دخترها دارن ولی هیچوقت نگفتم کاشکی من پسر بودم !
هر کی هستی یا هر چی هستی باید خیلی خوشحال باشی که دختری
دبیر دین و زندگی ما همیشه میگفت: خدا هرکیو که دوست داشته باشه بهش دختر میده
از خواب پاشده بودم و یادم افتاده بود باید چند ساعت دیگه برم بیرون،اومدم یکی از مانتو هامو بندازم تو ماشین لباس شویی که زود خشک شه،بعد گفتم حالا که دارم ماشین لباس شویی رو روشن میکنم بزار لباسای دیگه هم بزارم،خلاصه اومدیم بعد کلی جست و جو لباس های مختلف رو از جاهای مختلف که احساس میکردم باید شسته بشن رو جمع کردم و انداختم توی ماشین
بعد نیم ساعت اومدم لباس هارو بردارم پهن کنم هرچی گشتم مانتوی مذکور رو ندیدم!
همه ی لباسارو گذاشته بودم جز چیزی که میخواستم
فقط شما اوج آلزایمر رو ببینید 
تازه این یک نمونه از هزاران نمونه شاهکارای من هست !
پیر شدیم رفت....
اینم چند تا لینک مفید :
جلوگیری از آلزایمر با مواد غذایی
صبح که پاشدم احساس سرمای شدیدی کردم
یعنی قشنگ یاد مدرسه ها افتادم که اول صبح با صدا کردن های صد باره ی مامان پا میشی و درحالی که یخ میزنی و سردته و میری دست و صورتتو میشوری و صورتت خیس میشه و اگه پنجره باز باشه یه بادی به صورتت میخوره و بدتر میشی و دندونات به هم میخوره از شدت سرما
بدو بدو میری موهاتو شونه میکنی و می بندی و روپوشتو میپوشی
و حالا بگرد دنبال وسایلت !
وای ماماااان کتاب تاریخم نیست،مامان یه لنگ از جورابم نیست مامان بدبخت شدم دفترم کو! ای وای امروز که امتحان داشتیم نمیدونستم..
بعد یه نگاه به ساعت میکنی و میبینی حسابی دیرت شده و میری مثل هر روز اتو رو میزنی به برق تا مقنعت صاف باشه
از اونجایی که صبحانه نمیخوری و معمولا صبح ها یه سیب میخوری زورت میاد حتی بری در یخچال رو باز کنی!آخه سرماش میخوره بهت و زحمتشو مادر گرامی میکشه..
جوراباتو میگیری دستت و کفشاتو موقتی میپوشی در حالی که سیب هم اون دستته و کوله هم روی دوشت و میری میشینی توی ماشین جوراباتو پات میکنی کفشتو میوشی و سیبتم میخوری در حالی که هنوز چشمات نیمه بازه
بعد تازه حالت خوبش اینه به موقع برسی سر صف وگرنه اگه دیر شده باشه باید طی عملیاتی سخت و استرس زا (یعنی در حد کبرا11)یه جوری بری توی کلاس که کسی از توی دفتر نتونه ببینت و با بازکردن در کلاس و دیدن اینکه هنوز معلم سر کلاس نیومده نفس راحتی بکشی و اصلا به روی مبارک هم نیاری...
خدایا میشه یه تجدید نظر بکنی بریم سه ماه پیش !
این عکس رو دیدم قشنگ یاد خودم افتادم
خدا منو ببخشه شده بود کار هر روزم وقتی بیرون بودم میخواستم بیام تو در میزدم هیچکی جم نمیخوردا کلی مورد عنایت دوستان قرار میگرفتم
آدم لذت میبرد ! اصلا آدم کلا لذت میبرد وقتی مبینیم اینقدر تنوع آرا وجود دارد و انسان هایی با نظریات و آرا و عقاید مختلف میتوانند همین طوری حرف بزنند.
این که آقای وزیر ارشاد میفرماید جامعه ای که دارای تنوع آرا نباشد دچار تحجر میشودکه الکی نمیفرماید.
همین جاست !ایناهاش! اینجا...
یعنی نگاه کنید : فیلم اخراجی ها با آن تفکر ساخته میشود و فیلم پایان نامه با آن تفکر که 180 درجه با آن تفکر که عرض کردم فرق میکند،بعد تازه فیلم قلاده های طلا هم از این طرف که 360 درجه با آن دو تفکر قبلی فرق دارد نیز می آید و باز هم ساخته میشود.
یعنی فکر کنید که ما سینمایی داریم که در آن ده نمکی و سلحشور و ابوالقاسم طالبی میتوانند با این همه اختلاف آرا فیلم های اجتماعی،سیاسی،فرهنگی متفاوتی تولید کنند،باورتان میشود؟شما لذت نمیبرید؟
و بعد ازبرداشتن فیلم از سینماها پس از گذشتن دو قرن و اختصاص دادنNجایگاه در همان سینماها اکنون افتخار میکنند که پرفروش ترین فیلم ها را ساخته اند !
بروید بنشینید سر جایتان که کلاه قرمزی یک تنه پوز همه رو به خاک مالید !
پی نوشت:هنوز موفق به دیدنش نشدم!دیدم همه با مخاطبای خاصشون تشریف میرن ما هم که بی مخاطبیم ترجیح دادم فعلا نرم سینما
همه چیز خیلی سریع اتفاق می افتد ! آنقدر سریع که وقتی بعد از یک مدت کوتاه بهش فکر میکنی با خود میگویی : چی شد ؟ فکر میکنم بیشتر اوقات به همین دلیل است که در آن لحظه مطمئنی کاری که انجام میدهی درست ترین حرکت است. اما صبر کن !
اجازه بده کمی زمان بگزرد،کمی از ماجرا فاصله بگیری آن وقت متوجه میشوی که به خاطر یک اتفاق بی اهمیت یک رابطه ی خوب را از بین برده ای. مگر نمیدانی که گاهی اوقات بعضی چیزهای بی اهمیت و ناچیز هستند که مسائل را خیلی بزرگ میکنند.مسائلی که به خودی خود خیلی راحت حل مشوند.
مثلا وقتی میخواهی با دوستت در مورد موضوعی صحبت کنی و او میگوید که این روزها روحیه ی خوبی ندارد،یک لحظه با خودت فکر کن،میتوانی موقعیتش را درک کنی و صحبت را به زمان دیگری موکول کنی،حالا آرام کردن و روحیه دادن بهش پیشکش !
دارم در مورد یک درک کردن ساده حرف میزنم،واقعیت این است که اگر در آن لحظه حرفت را نگویی هیچ اتفاق خاصی نمی افتد فقط با گفتنش روی اعصاب دوستت راه میروی و نمیتوانی موضوع را به صورتی که میخواهی مطرح کنی.
میبینی ؟ این جزئیات ساده میتواند خیلی راحت باعث به وجود آمدن دلخوری شود.
مثل اینکه باید بیشتر مراقب اطرافت باشی !
مراقب هرچیزی که میخواهی بگویی،به جزئیات مسخره و بی اهمیتی که ارزش فکر کردن هم ندارند اجازه نده که تو را بی حوصله کنند و بدتر از آن یک رابطه ی خوب را از بین ببرند !
پی نوشت:الان دقیقا هفت تا مطلب آخرم رو یه دوستی که باید نظر بزاره نظر نگذاشته !والا ما دو روز نظر های اون وبلاگ رو تحریم کردیم چند روز خودمون گرفتار شدیمآمریکا اینقدر بی رحمی نکرد واسه این گفتم که اون نظرها واسم خیلی اهمیت داره!حالا ما اسم وبلاگ رونمیبریم بلکه به خودشون اومدن و در مورد این مطلب آخریام زحمتی کشیدند و نظری دادند،(صرفا برای شناخت بیشتر)پایان
مسابقات پارالمپیک هم داره به خوبی و خوشی تموم میشه و و واقعا دم همشون گرم که تا الان 10تا طلا 7تانقره و 7تابرنز گرفتیم که واقعا واسه ی من عجیب بود و یازدهم شدیم که لیست کشور ها رو از اینجا میتونید ببینید.
خوب حواشی خودش هم داشت مثلا مهرداد کرم‌زاده وقتی مدال طلا رو گرفت با
کیت میدلتون ملکه ی بعدی بریتانیا دست نداد و باعث شد یه عده مخصوصا توی -ف ی س ب و ک- هرچی که لایق خودشون بود رو بهش بگن که چرا این کارو کرد در حالی که درسته دست نداد ولی احترام خودش رو گذاشت و خم شد خوب با این اوضاع بهتره کم تر شعار بدیم که باید آزادی عمل داشته باشیم، اگه به آزادی عمل هست اون با عقاید خودش این رو خواست و کسی هم نباید بهش بی احترامی کنه و ملت ایران اینقدر جوگیر هستن که مدال طلای با ارزششو با وجود همه ی سختی ها و معلولیت ها نادیده گرفتن و من واقعا متاسف شدم،در این مورد میتونید نوشته ی یکی از دوستای خوب وبلاگ نویس رو هم اینجا بخونید که عین حقیقت هست.
چند روز پیش توی -ف ی س ب و ک-این عکس رو دیدم،شناگر آمریکایی توی پارالمپیک که به عنوان زیبا ترین دختر پارالمپیک شناخته شده و واقعا هم زیباست،آفرین به این روحیه..
نکته ی جالبش اینه دخترای ایرانی اینقدر حسوووووود تشریف دارین زیر عکسش کامنت میزاشتن که این کجاش خوشگله،اصلا هم خوش گل نیست، ایکبیری.... و فکر میکنم من اولین دختری بودم که ازش تعریف کردم !
نیم ساعت پیش هم که داشتم مسابقه ی والیبال ایران با ژاپن رو توی ورزشگاه آزادی میدیدم که همون بردن ست اول باعث شد تیم والیبال ایران جهانی بشه و تابستونی رو داشته باشیم که پر از خبرهای خوب ورزشی هست.
خوشحالم ! خوشحالم که بعد سال ها این موفقیت ها به دست اومد و باعث شد مردم ایران حتی واسه چند لحظه بتونن مشکلات زیادی رو که دارن فراموش کنن.
پی نوشت:کل تابستون -ف ی س ب و ک- رو دی اکتیو کردم واسه ی مثلا درس خوندن...
حالا که داره مهر میاد و نسیم کنکور داره نوازشم میده از دی اکتیو بودن درش آوردم و دوباره رفتم سر وقتش ! کلا من همیشه برعکسم
اینم یه عکس با معنا :
فوتبالی ها ! حسابی هوای خودتونو داشته باشین و مواظب باشین کلاتونو باد نبره! با این اوضاع مخصوصا بازی آخر استقلال و پرسپولیس مردم دیگه دارن متوجه میشن و اعتراض دارن !
اینجا زمین است !
سرگردانم در این روزگار
تا کی ادامه خواهد داشت
نمی دانم؟
امروز مرغِ عشقی دیدم
در قفس تنها بود
عاصی و بی تاب
این در و آن در میزد
زیر لب گفتم:
-طفلکی جفتش نیست-
پیرمرد ژنده ای که به تن داشت لباس
زیر لب گفت
عشق سیری چند؟!
طفلکی از سرما این همه بی تاب است....
به طرز عجیبی امروز از اون روزهایی هست که آدم دلش میگیره و نمیدونه دردش چیه !مثل غروب جمعه ها...
"من زنده بودم اما انگار مرده بودم،از بس که روزها را با شب شمرده بودم،در آن هوای دلگیر وقتی غروب میشد،گویی به جای خورشید من زخم خورده بودم"
ولی یه چیزی از اون بدتر...
از اون روزهایی که هرکی باهاش حرف میزنه با اخم جواب میده !
"دلم فریاد میخواهد ولی در انزوای خویش،چه بی آزار با دیوار نجوا میکنم هر شب"
اوایل نوشته ها و شعر های طنز به شدت منو جذب میکرد و به وبلاگ چندتا طنز پرداز قوی سر میزدم و کارهاشونو دنبال میکردم،از شما چه پنهان ! چند تا شعر طنز هم از خودم بروز دادم ! یعنی همون سرودم.. که ااااای بدک نبود ! ولی راضیم نمیکرد و با گذشت زمان فهمیدم آدم وقتی تو یه کاری استعداد نداره چرا هی باید پافشاری کنه ! علاقه داری ولی استعدادم شرطه.. آقا جان ّ بیخیال شو !
بعد گفتم ناخونکی هم به متن ها و اشعار ادبی و احساسی بزنم که اونا هم ااااای !
اینم بیخیالش شدم و گفتم توی وبلاگم اتفاق ها و خاطرات و نکته های جالبی که به ذهنم میرسه رو بنویسم،همه که نمیتونن متن طنز یا ادبی بگن و استعداد داشته باشن !
و سال ها گذشت و من فهمیدم حتی توی روزمره نویسی و خاطره نویسی هم استعدادی ندارم و بهتره که کم کم برم و در وبلاگ رو تخته کنم
پایان !
